Streszczenie
1. Wpływ brytyjski na Amerykę: Wpływ imperium brytyjskiego na Amerykę jest nadal widoczny w różnych aspektach kultury, polityki i prawa.
2. Dziedzictwo kulturowe: Brytyjski wkład w amerykańską muzykę, literaturę, film i teatr ukształtował krajobraz kulturowy kraju. Ikony takie jak The Beatles, James Bond i Sherlock Holmes to tylko kilka przykładów.
3. Wpływ polityczny i prawny: Na konstytucję amerykańską wpłynęła Magna Carta, a brytyjskie tradycje prawne nadal mają znaczący wpływ na prawo amerykańskie.
4. Język: .
5. Nazwy miejsc: Wiele nazw miejsc w Ameryce jest pochodzenia brytyjskiego, odzwierciedlając kolonialną przeszłość kraju.
6. Pojęcie popularnej zgody, podstawowej zasady demokracji amerykańskiej, można przypisać brytyjskiej myśli politycznej.
7. Pieniądze: Na amerykański system monetarny, w tym jego instytucje walutowe i finansowe, wpłynęły brytyjskie praktyki i systemy.
8. Zmiany demograficzne: Podczas gdy odsetek Amerykanów z brytyjskimi korzeniami zmniejszył się z czasem, wpływy brytyjskie pozostają silne, nawet gdy kraj staje się bardziej zróżnicowany etnicznie.
9. Współczesne przykłady: Wpływ kultury brytyjskiej można zobaczyć w popularności brytyjskich książek, filmów, muzyki, a nawet parków rozrywki poświęconych brytyjskim franczyzom, takim jak Harry Potter.
10. Trwałe dziedzictwo: Pomimo zmieniających się demografii Ameryki, trwałe dziedzictwo brytyjskich wpływów nadal kształtują tożsamość i krajobraz kulturowy kraju.
Pytania:
- Jak ukształtowali brytyjskie kulturę amerykańską?
- Jakie są przykłady brytyjskiego wkładu w literaturę amerykańską i muzykę?
- W jaki sposób brytyjskie wpływy polityczne i prawne wpłynęły na Amerykę?
- Jakie jest znaczenie języka angielskiego w Ameryce?
- Czy są jakieś brytyjskie nazwy miejsc w Ameryce?
- Jak koncepcja popularnej zgody odzwierciedla brytyjskie wpływy na demokrację amerykańską?
- Czy wpływy Brytyjczyków wpłynęło na amerykański system pieniężny?
- Jak zmieniły się wpływy Brytyjczyków z czasem, gdy Ameryka staje się bardziej zróżnicowana etnicznie?
- Jakie są współczesne przykłady wpływów brytyjskich w Ameryce?
- Jak trwałe dziedzictwo brytyjskich wpływów ukształtowały amerykańską tożsamość?
Wpływ brytyjski odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu kultury amerykańskiej, szczególnie w muzyce, literaturze, filmie i teatrze. Ikony takie jak The Beatles, James Bond i Sherlock Holmes stały się integralną częścią amerykańskiej kultury popularnej.
Brytyjscy autorzy, tacy jak Charles Dickens, J.R.R. Tolkien i J.K. Rowling wywarł znaczący wpływ na literaturę amerykańską. Brytyjskie zespoły, takie jak The Beatles and the Rolling Stones, wpłynęły na amerykańską muzykę.
Na konstytucję amerykańską wpłynęła brytyjska tradycja prawna, zwłaszcza Magna Carta. Brytyjskie zasady i praktyki prawne nadal mają znaczący wpływ na prawo amerykańskie.
Język angielski, który powstał w Wielkiej Brytanii, nadal jest dominującym językiem w Ameryce. Jest to podstawowy język komunikacji, handlu i edukacji w kraju.
Tak, istnieje wiele nazw miejsc w Ameryce, które mają brytyjskie pochodzenie. Te nazwy odzwierciedlają kolonialną przeszłość kraju i wpływ brytyjskich odkrywców i osadników.
Zasada popularnej zgody, która jest fundamentalna dla demokracji amerykańskiej, można przypisać brytyjskiej myśli politycznej. Pomysły na temat reprezentatywnego rządu i zgody rządzonych miały wpływ na kształtowanie amerykańskiego systemu rządu.
Tak, na amerykański system monetarny, w tym jego instytucje walutowe i finansowe, wpłynęły brytyjskie praktyki i systemy. Na przykład koncepcja banku centralnego ma swoje korzenie w brytyjskich praktykach bankowych.
Podczas gdy odsetek Amerykanów z brytyjskimi korzeniami zmniejszył się z czasem, wpływy brytyjskie pozostają silne, nawet gdy kraj staje się bardziej zróżnicowany etnicznie. Kultura brytyjska, literatura i rozrywka są nadal powszechnie doceniane i konsumowane w Ameryce.
Współczesne przykłady wpływów brytyjskich w Ameryce można zobaczyć w popularności brytyjskich książek, filmów, muzyki, a nawet parków rozrywki poświęconych brytyjskim franczyzom, takim jak Harry Potter. Brytyjski eksport kulturalny nadal rezonuje z amerykańską publicznością.
Trwałe spuścizny wpływów brytyjskich, takie jak język angielski, nazwy brytyjskich miejsc i ikony kulturowe, ukształtowały amerykańską tożsamość i krajobraz kulturowy. Przyczyniają się do zróżnicowanego gobelinu kultury amerykańskiej.
Czy Imperium Brytyjskie wciąż ma przyczyny Ameryce
We wrześniu 1786 r. Odbyło się spotkanie w Annapolis w stanie Maryland, w którym spotkali się przedstawiciele z Nowego Jorku, New Jersey, Delaware, Wirginii i Pensylwanii, aby zobaczyć, co mogą zrobić z problemami handlowymi wśród stanów. Z biegiem czasu stało się jasne, że należy wprowadzić zmiany w tym systemie rządowym.
Czy Wielka Brytania jest właścicielem Ameryki?
Оjed
Ыы зарегистрир John. С помощю этой страницы ыы сожем оRipееделить, что запросы оRтравляете имено ыы, а не роvert. Почем это могло пRроизойиS?
. Страница перестанеura. До этого момента для исползования слжжж Google неоtoś.
Источником запросов может слжить ведоносное по, подкbarów. ыылку заRzy. Еarag ы исползеете общий доступ и интернет, проблема может ыть с компюююеyn с таким жж жж жесом, кк у комszczeюююе000. Обратитеunks к соем системном адинистратору. Подроlit.
Проверка по слову может также появаятьenia, еaсли ы водите сложные ззапры, оind обычно enia оиизи инenia оtoś еами, или же водите заlektora.
Czy Imperium Brytyjskie wciąż ma przyczyny Ameryce?
Od monet, które liczymy po demokrację, którą praktykujemy, krajem matki’S wpływowy jest silny w naszym demograficznym wirie
Jeffrey Gedmin
Muzyka, książki, filmy i psy
Penny Egan
Umieść nazwy
Popularna zgoda
John Kraljevich
Pieniądze
Toby Young
Język
W 1776 r., Na krawędzi swojej pierwszej bitwy z żołnierzami brytyjskimi po ogłoszeniu niepodległości, George Washington dał porywającej obronę zerwania od rządów brytyjskich. “Los nienarodzonych milionów będzie teraz zależeć, na podstawie Boga, od odwagi i postępowania tej armii,” Powiedział swoim żołnierzom. “Nasz okrutny i nieubłagany wróg pozostawia nam jedynie wybór odważnego oporu lub najbardziej skrajnego poddania się.”
Nie trzeba dodawać, że dwa i pół wieku później Ameryka postrzega brytyjskie wpływy na znacznie różne warunki. Już nie złym ciemiężnym, Brytyjczycy są czymś więcej niż długoletnim sojusznikiem politycznym; Oni’Nie jest to niezbędne dla naszej kultury. W końcu zbudowaliśmy park rozrywki dla Harry’ego Pottera. Adele prowadzi nas przez Święto Dziękczynienia. Cholera, obsadziliśmy nawet Brytyjczyków, aby zagrać w Abrahama Lincolna.
Jednocześnie, dane demograficzne, znacznie mniejszy odsetek Amerykanów twierdzi, że brytyjskie korzenie. W czasach Waszyngtonu’adres, większość nowo wybitych Amerykanów pochodzi z brytyjskiego pochodzenia. Teraz najczęstsze kraje pochodzenia imigrantów Ameryki są Chiny, Indie i Meksyk, według ostatnich badań przeprowadzonych przez Biuro Spisu powszechnego.
Ale co odziedziczyliśmy po naszym wcześniejszym “okrutny i nieubłagany wrog” że na lepsze lub gorsze po prostu możemy po prostu’Wydaje się, że się trzęsisz? Przed 9 marca Smithsonian/Zócalo “Co to znaczy być Amerykaninem” wydarzenie-“Czy Ameryka zawsze będzie kolonią brytyjską?”- Zapytaliśmy pięć osób z wiedzą po obu stronach stawu: Jakie są najbardziej trwałe dziedzictwo przeszłych rządów brytyjskich – kulturowe, polityczne, prawne itp.- które przetrwały i będą nadal przetrwać Amerykę’trwające zmiany demograficzne?
Jeffrey Gedmin
Muzyka, książki, filmy i psy
Nie trzeba być anglofilem, aby to zobaczyć’S No America, których rozpoznajemy bez wpływów kulturowych i politycznych.
Jaka byłaby konstytucja amerykańska bez Magna Carta? Lub gatunek szpiegowski bez Jamesa Bonda? Albo scena rocka i popu warta swojej nazwy bez Beatlesów, Rolling Stones i Elton John?
A co z Defoe’S Robinson Crusoe, Licho’ Kolęda, Kipling’S Księga dżungli, Orwell’S 1984, Conan Doyle’S Sherlock Holmes, Mary Shelley’S Frankenstein, Tolkien’S Władca Pierścieni, Rowling’S Harry Potter? Czy istnieje literatura amerykańska – lub muzyczna teatr – bez tych rzeczy?
W Ameryce nie byłoby tańca bez przyrządów, bez snu bez “Twinkle Twinkle Little Star.” Czy ktoś może sobie wyobrazić amerykański film, gdyby nie było Alfreda Hitchcocka, Audrey Hepburn ani Charlie Chaplin?
’S o cytowaniu; nasze Boże Narodzenie mniej inspirowane nieobecnym Handel’S “Mesjasz” (Niemiecki kompozytor, który skomponował swoje oratorium w Londynie). Potrzebujemy naszej Walentynki’Dzień s (współczesna tradycja wynikająca z Chaucera), nasze festiwale renesansowe. Musimy mieć nasze buldogi i beagle, nasze terriery i retrievers, collies i spaniels – wszystkie rasy angielskie.
Gdyby nie potrzeba zdefiniowania się przeciwko Brytyjczykom,’T mieć to poruszające wezwanie do broni od Patricka Henry’ego: “Daj mi wolność albo śmierć” (Lub “Spotkanie przy herbacie” ruch dzisiaj). Ani okoliczności, w których George Washington najwyraźniej rozmawiał z akcentem z brogu. Lub fakt, że angielski jest dziś globalnym lingua franca.
Nic z tego nie ma powiedzieć, że powinniśmy się oprzeć zmianom i tęsknić za anglencentryczną przeszłością. W końcu Amerykanie czekają. “Jeśli otworzymy kłótnię między przeszłością i teraźniejszością, przekonamy się, że straciliśmy przyszłość,” Jak Winston Churchill – kim Amerykanie uwielbiali na tyle, by ogłosić honorowe u.S. Obywatel – ujął to.
Jeffrey Gedmin jest starszym pracownikiem w Atlantic Council, starszym pracownikiem Georgetown University i starszym doradcą w Blue Star Strategies. Mieszkał w Londynie w latach 2011–2014.
Penny Egan
Umieść nazwy
Co się nie zmieni, kiedy zdają się? Umieść nazwy. Istnieje ponad 650 amerykańskich miast, które podzielają swoje nazwisko z tymi znalezionymi w U.K. Gdy brytyjscy koloniści założyli dom w Ameryce, przynieśli ze sobą nazwiska swoich rodzinnych miast i miast. Niektórzy twierdzili, że była to nostalgia do domu i tęsknoty za domem dla ojczyzny. Inni argumentowali, że był to bardzo pragmatyczny sposób dla osób w domu, wysyłania listów i paczek, aby pamiętać o adresach tych, którzy przekroczyli Atlantyk.
Więc czy to Birmingham, Alabama, który kiedyś chętnie przyjął, że inny haniebny eksport z Wielkiej Brytanii – wylewa się – i stał się centrum walki o prawa obywatelskie; lub Nowy Jork, nazwany na cześć księcia Yorku, kiedyś Holendrzy zostali wypędzeni z twierdzy; lub Manchester, New Hampshire, nazwany przez Samuela Blodget po jednym z pierwszych uprzemysłowionych miast w U.K.; lub jeden z wielu londonów rozproszonych po u.S.A.; Nazwiska na mapach raczej nie zmieni się, nawet jeśli większość populacji mówi po hiszpańsku.
Penny Egan jest dyrektorem wykonawczym U.S.-U.K. Komisja Fulbrighta.
Barbara Clark Smith
Popularna zgoda
Brytyjczycy podjęli dwa sprzeczne projekty w XVII i XVIII wieku: pierwszą była kolonizacja, przejęcie ziemi Irlandii i rdzennych Amerykanów przez przemoc, zniechęcając Afrykanów i innych. Drugi był projektem, który według nich wyróżnia ich od innych imperiów europejskich: stali się coraz bardziej zaangażowani w zasadę zgoda w ich polityce. Ścisnęli jeden monarch (Karol I), wyparli drugiego (Jakuba II) i przyjęli jeszcze dwa (William i Mary) tylko z gwarancją, że zgoda parlamentu, reprezentująca lud królestwa, będzie niezbędna podczas ich panowania.
Kiedy więc Amerykanie powstali, aby bronić reprezentatywnych rządów kolonialnych, w oparciu o zasadę popularnej zgody, przyciągnęli swoje brytyjskie korzenie. Koloniści z Ameryki Północnej nigdy nie zachowywali się bardziej jak Brytyjczycy niż wtedy, gdy ogłosili niepodległość w 1776 roku.
Od tego czasu u.S. zmagał się z tym sprzecznym dziedzictwem. Naród przyjął przymusową politykę imperium i zracjonalizował ich użycie, rozszerzając niewolnictwo, chwytając rodzime ziemie i wprowadzając nierówności politycznych. Jednocześnie Amerykanie pracowali nad poszerzeniem areny zgody, rozszerzając głosowanie na nowe grupy, mobilizując się w celu zakończenia niewolnictwa i zapewnienia większej miary zgody w miejscach pracy i rodzinach, a także rządu, a także rządu.
Dzisiaj los Ameryki’Zobowiązanie do popularnej zgody pozostaje w grze. Wachcenie dużych pieniędzy, dezinformacji i tłumienia wyborców w polityce krajowej – i urok awaryzmu w sprawach zagranicznych – powoduje ciągłe pokusy przymusu.
Kto będzie popierał ludzi’S Prawo do znaczącej zgody? W przeszłości zwolennicy pochodzili nie tylko z brytyjskiego pochodzenia, ale od Afroamerykanów, ludzi pracujących, kobiet i niedawnych imigrantów. Jeśli historia się utrzyma, nowa grupa demograficzna może utrzymać ideał, który niegdyś uważany za wyjątkowo Brytyjczyków.
Barbara Clark Smith jest kustoszem w Smithsonian’S National Museum of American History, w Waszyngtonie, D.C. Jej najnowsza książka to Straciliśmy wolności: zgoda i opór w rewolucyjnej Ameryce.
John Kraljevich
Pieniądze
’S podejście do ekonomii kolonialnej każdego dnia. Jeśli masz jakieś zmiany w kieszeni, szanse są całkiem dobre, masz cent, ale prawie na pewno nazywasz to groszem. Od momentu założenia ponad dwa wieki temu mennica Stanów Zjednoczonych nigdy nie uderzyła “grosz,” Jednak termin na najmniejszą część angielskiego systemu pieniężnego pozostawał zakorzeniony w amerykańskim leksykonie.
Mimo że angielskie monety były dość rzadkie w Ameryce Kolonialnej, wyznaczenia angielskie – nominały, szylingy i pence – były używane w kontekstach bankowości i księgowości w 13 koloniach. Funt angielski nie był taki sam jak funt amerykańskiego. W rzeczywistości funty Connecticut nie były nawet takie same jak Virginia Funts. Kiedy cent został po raz pierwszy uderzony w 1792 r., A “grosz” W większości stanów północnych było warte 1/90 lub 1/96 dolara. Od tamtej pory centy są określane jako grosze.
Dolary w naszej kieszeni są również reliktem naszego brytyjskiego dziedzictwa. W oczach Anglii utrzymanie kolonii ubogich w gotówkę było uważane za dobry biznes. Zatem, szczególnie pod koniec XVIII wieku, angielskie monety zwykle były rzadkie i używane prawie wyłącznie do spłaty długów z Anglią. Srebrne monety zwane 8 reales, lub “Hiszpańskie mielone dolary,” wypełnił tę pustkę. Kiedy Thomas Jefferson i inni ojcowie założyciele musieli stworzyć system pieniężny od zera, zdefiniowali dolara amerykańskiego jako jednego hiszpańskiego dolara frezowanego. Każdy dolar, który dzisiaj spędzamy, ma historię, która rozpoczęła się w kopalniach Meksyku, Boliwii i Peru. I to’S Anglia’S wina.
John Kraljevich jest numizmatycznym historykiem, autorem i sprzedawcą, specjalizującym się w pieniędzy i mediach Ameryki kolonialnej i antebellum Stanów Zjednoczonych.
Toby Young
Język
Oczywistą odpowiedzią jest język angielski, który okazał się niezwykle odporny. Pytanie nie jest’t, czy pozostanie najpopularniejszym pierwszym językiem narodu amerykańskiego-w tym środku może wyprzedzić angielski-ale to, czy angielski pozostanie urzędowym językiem Ameryki, domyślnym językiem ludu wielojęzycznego. Wygląda na to, że z prostego powodu, że już zajmuje ten status na arenie międzynarodowej. Jeśli Chińczycy, Hindusi i Brazylijczycy rozmawiają w języku angielskim, to nie’T mają wiele sensu, aby Amerykanie nalegali na rozmowę w innym języku.
Język angielski jest odpowiedni do tej roli ze względu na swoją zdolność do adaptacji i ewolucji. Tak, jest tam kilku gramatyków persnickety, na zawsze narzekając na zepsucie królowej’s angielski, ale tam’nie jest równoważne Académie Française – oficjalne ciało, którego celem jest utrzymanie czystości języka francuskiego. Przeciwnie, mówcy angielskiego, w tym Anglicy, generalnie witają pojawienie się nowych odgałęzień i dialektów oraz literatury, które te odmiany wytwarzają. Gdzie byłaby powieść angielska bez wkładu Johna Updike’a, Saul Bellow i Philip Roth? Lub tradycja postkolonialna zawarta przez Salmana Rushdiego, Caryla Phillipsa i Zadie Smith?
Angielski nie’t należą do ery imperium brytyjskiego; To’zostały zawłaszczone i zrewitalizowane przez swoich byłych poddanych. Do tej pory protesty studenckie dotyczące posągów i portretów martwych białych mężczyzn europejskich na uniwersytetach w New Haven, Kapsztadzie i Oxford Haven’towarzyszyło wezwanie do odrzucenia naszego martwego języka białego europejskiego. Przeciwnie, lingua franca ruchu Occupy, podobnie jak jeden procent, to angielski. Podejrzewam, że będzie to Lingua Franca of America przez co najmniej kolejny wiek.
Toby Young jest dziennikarzem z Londynu i autorem Jak stracić przyjaciół i zrazić ludzi.
Czy Wielka Brytania jest właścicielem Ameryki?
Od rządów kolonialnych po niepodległość
Przez tysiące lat Ameryka Północna była zamieszkała głównie przez rdzennych Amerykanów i była w większości nieznana Europie. W 1500 roku Europejczycy zaczęli przybywać do Ameryki Północnej; Znaleźli ziemię o wielu zasobach naturalnych i zaczęli domagać się jej części. Podczas gdy Francuzi przeprowadzili się na północ, a Hiszpanie osiedlili się na południu i zachodzie, Brytyjczycy założyli kolonie na wschodnim wybrzeżu.
Brytyjscy osadnicy przybyli na te nowe ziemie z wielu powodów. Niektórzy chcieli zarabiać pieniądze lub założyć handel z krajem ojczystym, podczas gdy inni chcieli wolności religijnej. Na początku 1600 roku król brytyjski zaczął tworzyć kolonie w Ameryce. .
Koloniści lub ludzie mieszkający w koloniach byli niezadowoleni z płacenia podatków bez powiedzenia w swoim rządzie. To nieszczęście ostatecznie doprowadziłoby do starcia między Amerykanami a Brytyjczykami i doprowadziło do wojny o niepodległość amerykańską (1775-1783). Kiedy Brytyjczycy zostali pokonani pod koniec wojny, Ameryka mogła swobodnie podjąć pierwsze kroki w kierunku stworzenia nowego systemu rządu.
Przed wojną amerykańską, każde państwo miało własną konstytucję, która dała ludziom pewne prawa, takie jak wolność słowa, religia i prasa. Podczas wojny 13 kolonii zjednoczyły się, aby uwolnić się od rządów brytyjskich. Państwa bardzo się od siebie różniły, ale zdali sobie sprawę, że aby rosnąć i prosperować, musieli utworzyć związek.
Państwa połączyły się, aby założyć centralne pokrycie. Delegaci z każdego stanu spotkały się i plan jedności został początkowo przedłożony na drugim kongresie kontynentalnym 12 lipca 1776 r. Po wielu debatach, 15 listopada 1777 r. Artykuły jednak wchodziły w życie dopiero 1 marca 1781 r.
We wrześniu 1786 r. Odbyło się spotkanie w Annapolis w stanie Maryland, w którym spotkali się przedstawiciele z Nowego Jorku, New Jersey, Delaware, Wirginii i Pensylwanii, aby zobaczyć, co mogą zrobić z problemami handlowymi wśród stanów. Z biegiem czasu stało się jasne, że należy wprowadzić zmiany w tym systemie rządowym.
Czy królowa może naprawdę odzyskać kontrolę nad Stanami Zjednoczonymi Ameryki?
Chociaż w przeszłości były tak kolorowe i zabawne, sugestie, że królowa mogła odzyskać kontrolę nad Ameryką, faktem jest, że Stany Zjednoczone są niezależnym krajem od 240 lat. Ameryka przyjęła Deklaracja Niepodległości w 1776 r., Kończąc 442 dni konfliktu i 169 lat angielskiego, szkockiego, a później brytyjskiej kontroli nad jej terytoriami, gdzie 85 procent białej populacji było pochodzenia brytyjskiego.
Chociaż niechętny król Jerzego III uznał kolonie za ‘’Bezpłatne, suwerenne i niezależne państwa,’’ Ta koncesja nadeszła dopiero w 1783 r. Przez traktat Paryża. Hanowerski monarcha zawsze wierzył, że amerykańska niepodległość jest ‘’Desperacki spisek’’ oddzielić Brytyjczyków w koloniach od kraju matki.
Odkąd imperium brytyjskie w końcu straciło 13 kolonii, nie podjęto poważnych prób odzyskania Nowej Anglii, nawet podczas bezpośrednich turbulencji, które nastąpiły po niepodległości. To, według Spencera Jonesa, historyka i starszego wykładowcy studiów wojennych na University of Wolverhampton, było w dużej mierze z powodów finansowych i strategicznych.
‘’Stworzenie Stanów Zjednoczonych nastąpiło w 1789 r. Rewolucja francuska,’’ Dr Jones powiedział Royal Central.
‘’Chociaż utrata Ameryki’najbliższy sojusznik opuścił Stany Zjednoczone bezbronne i wydawało się, że stanowi okazję do odzyskania kolonii, nie było apetytu na taką przygodę w Londynie.
‘’Było to spowodowane poważnymi kosztami finansowymi pierwszej wojny o niepodległość i zbliżającego się zagrożenia rewolucyjnej Francji w całym kanale. Perspektywa wspierania poważnej wyprawy do Ameryki, kiedy Francja zagrażała inwazji na Wielką Brytanię, była nierealna.
‘’Tak więc… był powtórzeniem Ameryki, a ubiegłym się Deklaracja Niepodległości prawdopodobnie prawdopodobnie? Obawiam się, że nie i jakikolwiek scenariusz, w którym to się stało.’’
Odpowiedź na tę debatę nie mogła być jaśniejsza, gdy Buckingham Palace wysłał list odpowiedzi w 2015 r.
Urzędnik pałacu Buckingham napisał: “Poproszono mnie o napisanie w odpowiedzi na twój ostatni list do królowej, w którym wyrażasz swoje poglądy na temat rządu amerykańskiego.
“Podczas gdy twoje poglądy zostały zauważone, docenicie, jestem pewien, że nie ma wątpliwości, że królowa interweniuje w sprawach innego państwa suwerennego.”
Tak więc, w przeciwieństwie do 15 krajów w dziedzinie Wspólnoty Narodów, takich jak Kanada i Australia, Stany Zjednoczone nie mają żadnego związku z Koroną Brytyjską, którą kieruje Jej Królewska Mości. Chociaż tylko dwóch monarchów-Królowa sama i jej ojciec król Jerzego VI-zawsze postawili stopę w USA w prawie trzech wiekach, nie ma nic, co sugeruje, że nasza monarchia zamierza zmienić silny związek angloamerykański, który obecnie istnieje między dwoma krajami.
