Jak nasz mózg reaguje na wirtualną rzeczywistość

Streszczenie:

1. Technologia rzeczywistości wirtualnej (VR) zyskała popularność w różnych dziedzinach, takich jak gry, zdrowie i zdrowie psychiczne.

2. VR jest używany w terapiach do replikacji sytuacji, które są trudne lub niemożliwe do odtworzenia w prawdziwym życiu.

3. VR doświadcza głównie na stymulacji wizualnej, pozbawiając innych wkładów sensorycznych, takich jak dotyk i zapach.

4. Zmniejszona stymulacja sensoryczna w VR w porównaniu z doświadczeniami z życia może osłabić niektóre połączenia mózgu.

5. Badania z myszami wykazały dezaktywację „komórek kierunku głowy” odpowiedzialnego za nawigację po wystawieniu na VR.

6. Stwierdzono, że VR zmniejsza częstotliwość skoków aktywności neuronalnej i zmniejsza aktywność komórek miejsca zaangażowanych w nawigację.

7. Neurony hipokampa związane z pamięcią wykazują zmniejszoną aktywność podczas eksploracji VR.

8. VR nie zabija komórek mózgowych, ale tymczasowo zmniejsza aktywację mózgu w porównaniu z prawdziwymi doświadczeniami.

9. Większość badań neuronauki dotyczące wpływu VR na ludzi opiera się na danych elektroencefalogramu (EEG).

10. Konieczne jest dalsze badania, aby lepiej zrozumieć wpływ VR na ludzki mózg.

Pytania:

1. Jak wykorzystano technologię VR w różnych dziedzinach?

Technologia VR została wykorzystana w różnych dziedzinach, takich jak gry, zdrowie i zdrowie psychiczne. Wykazał potencjalne korzyści w tych obszarach.

2. Jakie jest główne ograniczenie doświadczeń VR?

Głównym ograniczeniem doświadczeń VR jest brak całkowitej stymulacji sensorycznej. Większość doświadczeń VR koncentruje się tylko na stymulacji wizualnej, zaniedbując inne zmysły, takie jak dotyk i zapach.

3. Jak VR wpływa na połączenia mózgu?

Badania wykazały, że VR może osłabić pewne połączenia mózgu z powodu zmniejszonej stymulacji sensorycznej w porównaniu z prawdziwymi doświadczeniami.

4. Jaki był wpływ VR na myszy pod względem komórek przestrzennych?

Eksperymenty z myszami wykazały dezaktywację „komórek kierunku głowy” odpowiedzialnego za nawigację po wystawieniu na VR. Komórki te nie mogą działać poprawnie, gdy nie ma możliwości poruszania głowy.

5. Jak VR wpływa na aktywność neuronalną u szczurów?

Stwierdzono, że VR zmniejsza częstotliwość skoków aktywności neuronalnej o ponad dwie trzecie. Oznacza to spadek informacji wysyłanych między neuronami.

6. Jaki jest wpływ VR na komórki miejsca?

Aktywność komórek miejsc, które dostarczają informacji do nawigacji, jest zmniejszona o około 30% w porównaniu z ich aktywnością w rzeczywistych sytuacjach.

7. Jaki wpływ ma VR na neurony hipokampa związane z pamięcią?

Eksperyment na szczurach ujawnił, że 60% neuronów hipokampa, związanych z pamięcią i procesami uczenia się, wyłączyło się podczas eksploracji pokoju wirtualnego.

8. Czy VR zabija komórki mózgowe?

Nie, VR nie zabija komórek mózgowych. Zmniejszone połączenia wywołane przez VR są tymczasowe i wskazują na słabszą aktywację mózgu w porównaniu z doświadczeniami z życia.

9. W jaki sposób badania neuronauki dotyczące efektów VR przeprowadzane są u ludzi?

Badania neuronauki dotyczące efektów VR u ludzi często opierają się na danych elektroencefalogramu (EEG) w celu pomiaru odpowiedzi biometrycznych i przezwyciężenia subiektywnych kwestionariuszy.

10. Jakie obszary wymagają dalszych badań w zakresie zrozumienia wpływu VR na mózg?

Konieczne są dalsze badania w celu zbadania zgodności VR i EEG, a także jakości sygnału i jego wpływu na wyniki badań. Ponadto konieczne są dalsze badania dotyczące wpływu VR na ludzi, aby uzyskać kompleksowe zrozumienie, w jaki sposób mózg reaguje na wirtualne światy.

11. Jaki jest cel projektu VirtualTimes?

Projekt VirtualTimes ma na celu analizę i zbadanie sensu i struktury czasu za pomocą gier VR. Ma na celu normalizację i zapewnianie możliwości dla osób z wariantem i zniekształconym postrzeganiem czasu.

Inne artykuły, które mogą Cię zainteresować:

– Rzeczywistość wirtualna w branży gier
– Postrzeganie czasu podczas naszego życia
– Co to jest wirtualne?

VR jest zły dla twojego mózgu? Opinia ekspertów neurochirurga

dr. Donald Hilton, neurochirurg, przedstawia swoją opinię ekspertów na temat wpływu VR na mózg.+

Ten artykuł zawiera wgląd w to, jak nasz mózg reaguje na rzeczywistość wirtualną (VR) i bada potencjalny wpływ VR na aktywację mózgu i aktywność neuronalną. Podkreśla ograniczenia doświadczeń VR w kategoriach stymulacji sensorycznej i omawia wyniki badań wpływu VR na połączenia mózgu.

Eksperymenty z myszami wykazały, że VR może prowadzić do dezaktywacji „komórek kierunku głowy” odpowiedzialnego za nawigację. Ponadto badania z szczurami ujawniły spadek skoków aktywności neuronalnej i zmniejszoną aktywność komórek miejsca zaangażowanych w nawigację. Stwierdzono również, że VR wpływa na neurony hipokampa związane z pamięcią, co prowadzi do zmniejszonej aktywności.

Należy jednak zauważyć, że VR nie zabija komórek mózgowych. Zmniejszone połączenia i słabsza aktywacja mózgu podczas doświadczeń VR są tymczasowe. Większość badań nad efektami VR u ludzi opiera się na danych elektroencefalogramu (EEG) w celu pomiaru odpowiedzi biometrycznych i gromadzenia wglądu w aktywność mózgu podczas zanurzenia VR.

Podczas gdy odkrycia te dostarczają cennych informacji na temat wpływu VR na mózg, konieczne jest dalsze badania, szczególnie pod względem kompatybilności VR i EEG, w celu uzyskania kompleksowego zrozumienia reakcji mózgu na wirtualne światy. Artykuł wspomina także o projekcie VirtualTimes, którego celem jest zbadanie sensu i struktury czasu za pomocą gier VR.

Jak nasz mózg reaguje na wirtualną rzeczywistość

Idealne zanurzenie VR obejmowałoby – oprócz zestawu słuchawkowego – para słuchawek i możliwość stymulowania naszego zapachu i dotyku. Jednak przez większość czasu doświadczenie VR polega jedynie na stymulacji wzrokowej.

Czy VR rani twój mózg

Оjed

Ыы зарегистрир John. С помощю этой страницы ыы сожем оRipееделить, что запросы оRтравляете имено ыы, а не роvert. Почем это могло пRроизойиS?

Эта страница отображается тех слччаях, когда автоматическими системамgz которые наршают усовия исполззования. Страница перестанеura. До этого момента для исползования слжжж Google неоtoś.

Источником запросов может слжить ведоносное по, подкbarów. ыылку заRzy. Еarag ы исползеете общий доступ и интернет, проблема может ыть с компюююеyn с таким жж жж жесом, кк у комszczeюююе000. Обратитеunks к соем системном адинистратору. Подроlit.

Проверка по слову может также появаятьenia, еaсли ы водите сложные ззапры, оind обычно enia оиизи инenia оtoś еами, или же водите заlektora.

Jak nasz mózg reaguje na wirtualną rzeczywistość?

Technologia rzeczywistości wirtualnej stała się niezwykle popularna w ostatnich dziesięcioleciach i wykazała swój potencjał w różnych dziedzinach, takich jak gry, zdrowie i zdrowie psychiczne.

Bibliografia naukowa połączyła korzyści VR, jednocześnie wdrażając terapie, takie jak możliwość odtworzenia sytuacji, które byłyby trudne lub niemożliwe do naśladowania w prawdziwym życiu. Obrazowanie wysokiej wartości strachu przed lataniem terapii poznawczo-behawioralnych, które wykorzystują stopniową ekspozycję jako główną technikę. Kupowanie biletów lotniczych nie byłoby możliwe. Ale w jaki sposób nasz mózg działa podczas zanurzenia w wirtualnej rzeczywistości?

Czy VR zadziwia nasz umysł?

Chociaż technologia VR znacznie się poprawiła od pierwszych dni, ma pewne ograniczenia, w tym lukę między wirtualnymi środowiskami a prawdziwym życiem, które mają konsekwencje dla aktywacji mózgu.

Idealne zanurzenie VR obejmowałoby – oprócz zestawu słuchawkowego – para słuchawek i możliwość stymulowania naszego zapachu i dotyku. Jednak przez większość czasu doświadczenie VR polega jedynie na stymulacji wzrokowej.

Z powodu tego zmniejszenia stymulacji sensorycznej w porównaniu z doświadczeniami z życia, wielu badaczy wykazało, w jaki sposób VR osłabia niektóre połączenia mózgu.

Eksperymenty neuronauki z myszami połączyły się interesującymi wyników. Badania mające na celu zbadanie komórek przestrzennych wykazały dezaktywację tak zwanych “Komórka kierunkowa”, który śledzi orientację głowy i jest odpowiedzialny za nawigację. Bez możliwości poruszania głowy podczas zanurzenia w VR, komórki te mogą’t działaj jak zwykle.

Ale co z komórkami mózgowymi? Czy VR wpływa na nasze neurony?

Inne badanie w sprawie szczurów wykazało, że VR zmniejsza o ponad dwie trzecie częstotliwość skoków-sygnały elektryczne, przez które neurony się między nimi komunikują-co oznacza wysoki spadek wysłanych informacji. Z drugiej strony aktywność komórek miejsca – które dostarczają informacji o nawigacji – jest zmniejszona do około 30% w porównaniu z komórkami miejsca’ aktywność w rzeczywistych sytuacjach, która wynosi około 80%.

A jakie są wpływ na pamięć? Eksperyment na szczurach wykazał, że 60% neuronów hipokampa, które są powiązane z pamięcią i procesami uczenia się, wyłączyło się podczas eksploracji pokoju wirtualnego.

Te badania podają nam informacje, które obszary naszego mózgu reagują na zanurzenie w rzeczywistości wirtualnej, ale mogą również pozostawić nas wątpliwości: czy VR zabija komórki mózgowe?

Odpowiedź brzmi nie. Zmniejszenie połączeń spowodowanych przez VR jest czasowe i oznacza tylko, że aktywacja mózgu podczas wirtualnego zanurzenia jest słabsza niż w prawdziwym życiu.

Ponadto ważne jest, aby pamiętać, że eksperymenty te zostały przeprowadzone na myszy i że większość badań neuronauki na temat ludzi wykorzystuje elektroencefalogram (EEG) do pomiaru danych biometrycznych i przezwyciężenia subiektywnych kwestionariuszy, nadal kompatybilność VR i EEG oraz jakość sygnału – a tym samym wyników – była ledwo zbadana jako publikacja Hertwec. i in. (2019).

Konieczne są dalsze testy walidacji EEG i badanie wpływu VR na ludzi, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób nasz mózg działa podczas zanurzenia w wirtualnym świecie.

W Czasy wirtualne , Analizujemy i badamy sens i strukturę czasu, generując stan przepływu za pomocą gier VR. Doświadczenie czasu może być zniekształcone z powodu pewnych warunków psychopatologicznych. Finansowany przez Unię Europejską, projekt ten ma na celu zapewnienie osobom możliwości ponownego doświadczenia i normalizacji wariantu i zniekształconego poczucia czasu.

Inne artykuły, które mogą Cię zainteresować:

• Rzeczywistość wirtualna w branży gier
• Postrzeganie czasu podczas naszego życia
• Co to jest wirtualne?

VR jest zły dla twojego mózgu? Opinia ekspertów neurochirurga

To jest wywiad naszego założyciela, Kristen Jenson, z DR. Donald Hilton. dr. Hilton jest neurochirurgiem i członkiem naszej Rady Doradczej ds. Brond Young Minds (patrz Koniec artykułu pełnego bio). Ten wywiad został zarejestrowany 9 września 2022. Transkrypcja została zredagowana dla jasności. Obejrzyj lub przeczytaj poniżej.

Donald Hilton, m.D. to neurochirurg certyfikowany przez zarząd specjalizujący się w minimalnie inwazyjnej operacji kręgosłupa. dr. Hilton ukończył cum laude z dyplomem medycznym na University of Texas-Galveston w 1988 roku. Kontynuował staż w chirurgii, a później trening pobytu w neurochirurgii na University of Tennessee.

dr. Hilton jest rozpoznawany w kraju za opracowanie pierwszego układu rozszerzającego kanalików, zaprojektowanego do współpracy z trójwymiarowym mikroskopem. Ten system szeroko wpłynął na leczenie chirurgiczne dla przepuklinowych dysków, stawów zwyrodnieniowych i zwężenia kręgosłupa. Ponadto Dr. Hilton jest uznawany za jednego z najlepszych lekarzy’w Ameryce przez ostatnie 8 lat, a także super lekarz w Teksasie. Jest opublikowanym autorem kilku rozdziałów książek, recenzowanych czasopism i jego książki Przywracał moją duszę.

dr. Donald Hilton przemawiał na szczeblu krajowym i międzynarodowym o minimalnie inwazyjnej chirurgii i jest członkiem kilku stowarzyszeń medycznych, w tym American Medical Association, Texas Medical Association, Texas Association of Neurological Surgeons, Aans Sekcja ds. Neurotraumy i opieki krytycznej oraz Kongresu Neurologicznych Chirurgów. Dodatkowo Dr. Hilton jest czczony za swoją pracę przedstawiającą neurologiczny wpływ uzależnienia od pornografii na mózg, otrzymując nagrodę Guardian of the Light od oświetlonego Candle Society wraz z żoną w 2008 roku. Jest bardzo szanowanym i uznanym członkiem zespołu Neurological Associates of San Antonio.

Dobre zdjęcia złe zdjęcia

Dzisiaj zabezpieczenie pornografii’S małe dzieci

„Naprawdę podoba mi się podejście bez zamieszki. To o wiele więcej niż tylko „nie oglądaj ani nie patrz na porno.„Dało moim dzieciom prawdziwe zrozumienie mózgu i jego naturalnej reakcji na pornografię, jak może to na ciebie wpłynąć, jeśli na to spojrzysz, i jak być przygotowanym, kiedy go natkniesz (ponieważ, spójrzmy prawdzie w oczy prawnie. To się w pewnym momencie się stanie).” -Recenzja Amazon przez D.O.

Darmowy zasób

I’Martwię się, że moje dziecko zobaczy porno.

Dowiedz się, jak rozpocząć rozmowę.

Rzeczywistość wirtualna dotyka dzieci inaczej niż dorośli

W 2016 roku w EPFL’Open House, absolwentka EPFL Jenifer Miehlbradt, prezentowała swoją konfigurację rzeczywistości wirtualnej, aby umożliwić użytkownikom pilotaż dronów za pomocą tułowia. Użytkownicy z ogółu społeczeństwa zostali zaproszeni do noszenia zestawu słuchawkowego VR, a ruchy ich tułowia pozwoliłyby im na poruszanie się po serii przeszkód w wirtualnym krajobrazie.

“Dorośli nie mieli problemu z użyciem prostych ruchów tułowia do przelotu przez wirtualne przeszkody, ale zauważyłem, że dzieci po prostu mogłyby nie’nie rób tego,” Pamięta Miehlbradt. “To’s Kiedy Silvestro poprosił mnie o przybycie do jego biura.”

Silvestro Micera, Bertarelli Foundation Foundation w translacyjnym neuroingineeringu, był Miehlbradt’Supernisor w tym czasie. Zdali sobie sprawę, że ich eksperyment tułowia wirtualnej rzeczywistości może ujawniać coś o tym, jak dziecko’Rozwija się układ nerwowy i że żadne badania w literaturze nie oceniły wpływu słuchawek rzeczywistości wirtualnej na dzieci. Wzruszyli kilka lat, we współpracy z Włoskim Instytutem Technologii, z udziałem 80 dzieci w wieku od 6 do 10 lat.

Wyniki są opublikowane dzisiaj w Raporty naukowe.

“To badanie potwierdza potencjał technologii do zrozumienia kontroli motorycznej,” mówi Micera.

Rozwój koordynacji górnej części ciała

Zdrowie dorośli nie mają problemu z odłączeniem ruchów głowy od tułowia do pilotowania, jak patrzenie gdzie indziej podczas jazdy na rowerze. Wymaga to złożonej integracji wielu wejść sensorycznych: widzenie, od ucha wewnętrznego dla równowagi i propriocepcji, ciała’S Zdolność do wyczuwania ruchu, działania i lokalizacji.

W przypadku dzieci w rozwoju jest koordynacja tułowia i ruchu głowy, dlatego należy się spodziewać różnic z dorosłymi. Ale badanie EPFL jest sprzeczne z modelem ontogenetycznym opisującym rozwój koordynacji górnej części ciała, który dominował przez ostatnie 25 lat, który przewiduje przejście jednokierunkowe od sztywnej kontroli do oddzielenia systemu na czołówce, a kontrola postawy jest zasadniczo dojrzała po 8 latach.

“Model stwierdza, że ​​po przejęciu chodzenia około 1 rok do 6-7 lat dzieci będą kontrolować swoje górne ciało jako całość z sztywnymi powiązaniami między bagażnikiem, głową i ramionami. Po tym wieku dzieci stopniowo uczą się niezależnie kontrolować wszystkie swoje stawy, ale uciekają się do sztywnej strategii w trudnych warunkach,” kontynuuje Miehlbradt, który obecnie kończy postdoc na University of Lozanne (UNIL). “Zamiast tego stwierdziliśmy, że przy użyciu wirtualnego systemu kontrolowanego przez ruchy ciała młodsze dzieci starają się poruszać osobno głową i ciałem, podczas gdy dorośli używają sztywnej strategii.”

Eksperyment: zbieranie monet z tyłu orła

Nosząc zestaw słuchawkowy VR i czujnik ruchu na plecach, dzieci proszone są o zagranie w dwie gry. W obu eksperymentach dzieci wykazują zdolności kontrolne podobne do dorosłych’ Korzystając z głowy, ale mają trudności z użyciem tułowia do kontrolowania gier, w przeciwieństwie do dorosłych.

W pierwszej grze dziecko jest proszone o wyrównanie głowy lub tułowia z linią wyświetlaną w różnych orientacjach w wirtualnym krajobrazie, podczas którego mierzone są błąd wyrównania i koordynacja na czele Torso. Eksperyment pokazuje, że kontrola głowy jest dość łatwa do opanowania dla dzieci. Poproszony o dostosowanie tułowia do linii wirtualnej, najmłodsze dzieci konsekwentnie przeceniają swoje ruchy i próbują zrekompensować różnicę, poruszając głową.

Druga gra składa się z scenariusza lotu. W wirtualnym świecie dziecko wydaje się siedzieć z tyłu latającego orła. Celem gry jest złapanie złotych monet umieszczonych wzdłuż ścieżki. Jak pierwsza gra, kontrola orła’trajektoria s jest albo z głową, albo z torsem. Ponownie, używając głowy do sterowania ptakiem’Slot S jest znacznie łatwiejszy dla dzieci, które są 80% bliżej docelowych monet w porównaniu do stanu kontroli tułowia.

Naukowcy uważają, że kontrola głowy jest łatwiejsza w środowiskach VR, ponieważ pożądana orientacja jest dostosowana do wizualnego wejścia. Z drugiej strony kontrola tułowia wymaga od użytkownika oddzielenia wizji od faktycznej kontroli, która wymaga złożonej koordynacji na czele. Małe dzieci mają tendencję do silniejszego wkładu wizualnego niż wewnętrzne odczuwanie postawy ciała. Nowość środowiska VR wydaje się przytłaczać dziecko’mózg S, który zwraca mniej uwagi na sygnały wewnętrzne.

“Wyniki pokazują, że wciągający VR może zakłócać dzieci’S Domyślna strategia koordynacji, ponowna wskaźnik różnych wkładów sensorycznych – widzenie, propriocepcja i wejścia przedsionkowe – na korzyść widzenia,” wyjaśnia Miehlbradt. Naukowcy stwierdzili również, że koordynacja pnia głowy nie jest jeszcze w pełni dojrzała po 10 latach, zamiast wcześniej przyjmowanej dojrzałości w wieku 8 lat.

Wolny czas i rehabilitacja za pomocą VR

“VR zyskuje na popularności, nie tylko w przypadku rozrywki, ale także za zastosowania terapeutyczne, takie jak rehabilitacja i neurorehabilitacja lub leczenie fobii lub przerażających sytuacji. Różnorodność scenariuszy, które można stworzyć, i zabawny aspekt, który można wprowadzić w kłopotliwe działania, sprawiają, że technologia ta jest szczególnie atrakcyjna dla dzieci, i powinniśmy zdawać sobie sprawę, że wciągające VR może zakłócać dziecko’S Domyślna strategia koordynacji,” ostrzeżenie Miehlbradt.

O tych wiadomościach badawczych neurotech

Autor: Hillary Sanctuary
Źródło: Epfl
Kontakt: Hillary Sanctuary – EPFL
Obraz: Obraz jest w domenie publicznej

Orginalne badania: Otwarty dostęp.
“Wciągająca wirtualna rzeczywistość zakłóca domyślne strategie koordynacji głowy i niszczycielskiej u małych dzieci” autor: Jenifer Miehlbradt, Luigi F. Cuturi, Silvia Zanchi, Monica Gori i Silvestro micera. Raporty naukowe

Abstrakcyjny

Wciągająca wirtualna rzeczywistość zakłóca domyślne strategie koordynacji głowy i niszczycielskiej u małych dzieci

Pozyskiwanie kontroli postawy jest skomplikowanym procesem, który opiera się na zrównoważonej integracji multisensorycznych wejść.

Obecne modele sugerują, że małe dzieci polegają na ‘En-block’ Kontrola ich górnej części ciała przed sekwencyjnym uzyskaniem segmentowej kontroli w wieku około 7 lat i że uciekają się do poprzedniej strategii w trudnych warunkach. Podczas gdy ostatnie prace sugerują, że wirtualne środowisko sensoryczne zmienia integrację wizuomotoryczną u zdrowych dorosłych, niewiele wiadomo na temat wpływu na młodsze osoby.

Tutaj pokazujemy, że ten domyślny wzór koordynacji jest zakłócany przez wciągającą wirtualną rzeczywistość, w której rola sterowania jest przypisywana do bagażnika, co powoduje, że od 6 do 8-latków stosuje źle przystosowaną strategię segmentową.

Wyniki te stanowią alternatywną trajektorię rozwoju motorycznego i podkreślają niedojrzałość kontroli postawy w tych wiekach.